Bushcraft Jaaropleiding - Weekend 8
Blogger Sabrina aan het woord:
Grenzen verleggen
Zaterdagochtend, vroeg. De wereld lag nog in diepe rust toen wij in de auto stapten richting Bohan, een klein dorpje verscholen in het hart van de Ardennen.
Iedere keer dat ik deze streek bezoek, voelt het als thuiskomen.
De bomen, het gefilterde zonlicht dat door het bladerdak valt, de geur van vochtige aarde, het lijkt alsof de natuur me hier iedere keer weer omarmt en zegt: "Welkom terug."
Maar dit weekend zou anders zijn. Geen vertrouwde wandelpaden en modderige schoenen .
Nee, deze keer zou ik de rivier op gaan, in een kano, en de wereld even op een compleet nieuwe manier ervaren.
De natuur heeft altijd een speciale plek in mijn hart gehad.
Overal waar ik ben, in welk land ik ook ben, als ik omgeven ben door bomen en de geur van het bos, voelt het alsof ik thuis ben.
Het is een plek waar ik mezelf kan zijn, zonder masker, zonder verwachtingen.
Kanoën op rustig water had ik al eens gedaan, maar op stromend water?
Dit zou een heel ander avontuur worden.
De wereld vanuit een Kano
Toen we op de rivier stapten, besefte ik al snel hoe anders de wereld eruitziet vanuit een kano.
Alles wat je denkt te weten over de natuur wordt opnieuw gedefinieerd.
De rivier spreekt haar eigen taal, een taal die je moet leren lezen en respecteren.
Ik voelde me klein, nietig bijna, omgeven door de kracht van het stromende water.
Het was alsof de rivier me uitnodigde om mijn grenzen te verleggen, om voorbij mijn comfortzone te stappen en me over te geven aan het onbekende.
Het was een intense ervaring, eentje die diep onder mijn huid kroop.
Al snel realiseerde ik me dat kanoën op stromend water niet zomaar iets is.
Het vraagt om volledige focus, om controle en tegelijkertijd overgave.
De stroom was soms sterk en elke beweging moest doordacht zijn.
Waar anderen starten op kalm water, begonnen wij direct op niveau 2 stromend water.
Dit was geen rustige, ontspannen tocht waar je met vrienden geniet van de omgeving; dit was een weekend vol techniek, waarin we leerden om onszelf en elkaar te vertrouwen.
We oefenden redding technieken, leerden hoe we ons konden oriënteren en werkten aan onze peddeltechnieken.
Het was intensief en soms vermoeiend, maar ook enorm verrijkend.
Er waren momenten waarop ik twijfelde. Waarom doe ik dit?
Waarom kies ik er vrijwillig voor om mezelf uit te dagen, om mijn grenzen op te zoeken?
Maar elke keer als de twijfel de overhand dreigde te nemen, was er een moment van voldoening,
wanneer een techniek lukte, wanneer we samen de stroom versloegen, wanneer ik het water onder controle leek te hebben.
Het was alsof ik niet alleen fysiek sterker werd, maar ook mentaal.
De rivier bracht niet alleen uitdagingen, maar ook inzichten.
Het was geen weekend zonder emoties.
Van het zenuwachtige gevoel bij het instappen, tot de lichte paniek die ik voelde bij de eerste stroomversnelling, alles kwam voorbij.
Er waren momenten van frustratie, toen ik een techniek niet onder de knie kreeg of mijn peddel niet goed wist te sturen.
Peter en Seppe van Canad deden werkelijk alles om ons zelfvertrouwen een boost te geven.
Met eindeloos geduld en ongelooflijk goede kookkunsten ( ja echt!) stonden ze dit weekend voor ons klaar als instructeurs.
Ik had me geen betere begeleiding kunnen wensen.
Natte sokken en koude voeten werden een bijzaak.
Wat werkelijk telde, was het gevoel dat ik iets overwonnen had, niet alleen de stroom, maar ook mezelf.
Mijn angsten, mijn twijfels, mijn behoefte aan controle. Ik leerde dat ik, om echt vrij te zijn,
soms moet loslaten en me moet overgeven aan wat het leven brengt, zelfs als dat betekent
dat ik door onbekend en soms woelig water moet navigeren.
Nu ik terug ben op het droge, kijk ik terug op dit weekend met een intens gevoel van dankbaarheid.
Ik besef nu dat ik sterker ben dan ik dacht, dat ik mezelf mag uitdagen en dat ik niet bang hoef te zijn voor het onbekende.
Voor nu blijf ik even aan land, maar de lessen van dit weekend neem ik mee in alles wat ik doe.
 | |
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
x
